ایمپلنت دندان نوعی پروتز کاشتنی است که در دهان شما و درون استخوان فک جایگذاری می شود. این پروتز در واقع از یک پایه تیتانیومی و گاهی زیرکونیا ساخته می شود که به دلیل سازگار بودن جنس آن با محیط دندان، هیچگونه حساسیتی ایجاد نمی کند. این پایه فلزی در زیر بافت لثه، در داخل استخوان فک قرار می گیرد تا همانند ریشه یک دندان عمل کند. به این ترتیب، روکش دندان و یا دندان مصنوعی را در جای خود ثابت نگه می دارد.
ایمپلنت دندان همانند پیچی است که به کمک سوراخ ایجاد شده با دریل مخصوص، درون استخوان فک قرار می گیرد و پس از گذشت چند ماه به بافت استخوان جوش می خورد. این پایه فلزی به دلیل خاصیت غیر مغناطیسی و مقاومت بالایی که در برابر اکسیژن، ترکیبات اسیدی و نمک دارد، هنگام قرار گیری درون استخوان فک، به هیچ وجه جسم خارجی و مشکل سازی تلقی نمی شود و کاملا با محیط فک بیمار سازگار است.
به نظر شما، آیا ایمپلنت دندان در هر سنی با فک بیمار سازگاری دارد؟ در عنوان بعدی به این مورد نیز اشاره شده است.
ایمپلنت های دندانی را می توان هم به صورت تک به تک و هم به صورت گروهی به هم متصل و یا به شکل دندان های مصنوعی متکی بر پایه ایمپلنت مورد استفاده قرار داد. این ایمپلنت ها در هر شکل و تعدادی که باشند، وظیفه متصل کردن تاج دندان به ریشه را بر عهده دارند.
علیرغم پیشرفت در زمینه مراقبت از دندان، میلیون ها ایرانی از دندان درد رنج می برند، که عمدتا به علت پوسیدگی دندان، بیماری پریودنتال یا آسیب است. برای سال ها، تنها گزینه های درمان در دسترس افرادی که دندان هایشان را از دست داده بودند، استفاده از پل ها و پروتزهای دندان بود. اما امروزه، ایمپلنت دندان در دسترس هستند. در ادامه بهتر است بدانید انواع ایمپلنت دندان کدامند؟ و از آن چه استفاده هایی می شود؟در طول تاریخ دو نوع مختلف وجود داشته است:
- اندوستیال (endosteal)
- ساب‌پریوستیال (subperiosteal)
ایمپلنت اندوستیال به ایمپلنتی گفته می شود که درون استخوان قرار می گیرد، اما ساب‌پریوستیال ایمپلنتی است که روی استخوان آرواره و زیر بافت لثه قرار داده می شود. امروزه دیگر از ایمپلنت های ساب‌پریوستیال استفاده نمی شود زیرا در مقایسه با ایمپلنت های اندوستیال در بلند مدت نتایج ضعیف تری داشته اند و استحکام کمتری دارند.
مراحل مراقبت و انجام ایمپلنت دندان
- پیش از انجام عمل باید پوسیدگی دندان ها بررسی و رفع شود.
- برای قرارگیری ایمپلنت در دهان انجام حداقل یک جراحی ضروری است. در این جراحی که به کاشت دندان نیز شهرت دارد، ایمپلنت در استخوان فک گذاشته می شود.
- در چند ماه بعد از انجام جراحی پین تیتانیومی با استخوان فک ادغام می شود.
- پس از مدتی و با مطمئن بودن از ادغام مناسب ایمپلنت و استخوان دندان، متخصص معالج می تواند از ایمپلنتها به عنوان بیس استفاده کند و پروتز دندان را بر روی آنها نصب کند.
پیش از اقدام به کاشت دندان جلو حتما از متخصص معالج خود سوال کنید که آیا این روش از جایگزینی دندان برای شما مناسب است یا خیر؟ پیش از هر چیز اطمینان حاص کنید که دندانپزشک فرآیند درمان جا گذاری ایمپلنت دندان را به طور کامل طی می کند.
متخصصی که برای این کار انتخاب می کنید، باید از استانداردهایی پیروی کند که هم توسط مراجع علمی و هم مراجع قانونی تایید شده باشد.
مزایای ایمپلنت دندان نسبت به دندان مصنوعی
- ظاهری زیباتر و طبیعی
- عملکرد مناسب تر در هنگام غذا خوردن
- سهولت در تمیز کردن و مراقبت از آن
- ثابت و بدون لغزش در دهان بیمار
- بدون خطر و آسیب به سلامت دهان بیمار
- مقاومت و استحکام بیشتر
- انجام فرآیند درمان بدون آسیب به دندان های مجاور
- جلوگیری از تحلیل استخوان فک
- دوام و ماندگاری بیشتر از درمان های دیگر
مراحل جراحی کاشت دندان
۱. بررسی وضعیت دهان و دندان : در ابتدا وضعیت دهان و سلامتی تان ارزیابی میشود و عکس های لازم گرفته میشود. کیفیت و حجم استخوان در این مرحله به دقت بررسی میشود تا مشخص شود ایمپلنت از پشتیبانی کافی برخوردار خواهد بود یا خیر.
۲. برنامه ریزی و نوبت دهی : سپس برنامه ریزی درمانی صورت میگیرد و نوبت جراحی برایتان تعیین میشود.
۳. بی حسی یا بی هوشی : پیش از شروع کار، تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی قرار میگیرید. گاهی همراه با بی حسی، نیاز به آرام بخش نیز وجود دارد.
۴. خارج کردن دندان قبلی : اگر هنوز دندان آسیب دیده کشیده نشده باشد، ابتدا دندان با دقت و ملایمت کشیده میشود تا آسیبی به استخوان و بافتهای نرم نرسد.
معمولا در این مرحله پیوند استخوان فک انجام میشود و مواد پیوندی استخوان در داخل استخوان حفره خالی دندان قرار میگیرند. در این صورت دندانپزشک دو تا شش ماه صبر میکند تا استخوان التیام کامل پیدا کند و آماده جراحی شود. در صورتی که ایمپلنت در فک بالا در عقب دهان جایگذاری میشود، گاهی به دلیل کم بودن ارتفاع استخوان فک در این ناحیه و احتمال سوراخ شدن سینوس، عمل لیفت سینوس انجام میشود که در آن کف حفره سینوس بالا کشیده شده و زیر آن مواد پیوندی اضافه میشود.
۵. سوراخ کردن استخوان : در صورتی که نیازی به تقویت استخوان نباشد، مرحله بعدی پس از کشیدن دندان، سوراخ کردن استخوان است. با دریل دندانپزشکی استخوان به اندازه مورد نظر سوراخ میشود و ایمپلنت داخل آن قرار داده میشود. سپس سوراخ ایمپلنت با قطعه ای به نام پیچ درپوش بسته میشود.
۶. جایگذاری ایمپلنت و بخیه کردن لثه : مرحله بعدی بخیه کردن لثه است. ممکن است دندانپزشک لثه را اطراف ایمپلنت بخیه کند و سر ایمپلنت بیرون بماند و یا لثه را روی ایمپلنت بکشد و بخیه کند تا از ایمپلنت بیشتر محافظت شود. در حالت دوم، بعدا برای نصب روکش دندان باید یه جراحی ساده صورت بگیرد تا لثه برش خورده و روی ایمپلنت باز شود.
۷. زمان انتظار برای پیوند استخوان و ایمپلنت : پس از جایگذاری ایمپلنت، بسته به شرایط و کیفیت استخوان، مدت زمانی که باید منتظر بمانید از دو ماه تا شش ماه متفاوت است. در این مدت نباید هیچ فشاری بر ایمپلنت وارد شود. باید بگذارید استخوان رشد کرده و به تدریج به ایمپلنت پیوند بخورد تا ثبات ثانویه در ایمپلنت برقرار شود.
۸. قراردادن اباتمنت : پس از جوش خوردن استخوان و ایمپلنت به یکدیگر، مرحله بعدی فرا میرسد. دندانپزشک پیچ درپوش ایمپلنت را باز میکند و قطعه ای به نام اباتمنت روی ایمپلنت پیچ میکند. اباتمنت همانند دندان تراشیده ای که قرار است روی آن روکش نصب شود عمل میکند و پایه ای برای اتصال روکش است.